آیا بر سید الشهداء(ع)باید گریست؟
گریه برای حسین(ع) خلق شده و در انتظار او روز های تاریخ را پشت سر گذاشته تا به کربلا رسیده است.اینک از چند نگاه به استقبال اشک حسینی می رویم:
گریه بر امام حسین(ع)
1ـ موجب خشنودی خداوند و رضایت اوست.
2ـ اطاعت امر معصوم(ع) است (امام رضا(ع)به پسر شبیب فرمودند:ای پسر شبیب،اگر خواستی بر چیزی گریه کنی بر حسین بن علی(ع) گریه کن.)
3ـ صله بر رسول خدا(ص)،امیر المومنین(ع) و حضرت زهرا(س) و اسباب خشنودی آن بزرگواران است.
4ـ از مصادیق بارز کمک به مظلوم است که در روایات سفارش زیادی به آن شده است.
5ـ نوعی یاری کردن آن حضرت در روز عاشورا است.
6ـ ادای اجر رسالت است با اظهار محبتی که به ساحت آن جناب می شود.خداوند می فرماید((قل لا أسألکم علیه أجرا إلا المودة فی القربی)).
7ـ خاموش کننده آتش کفر و بیدادگری،ممیز بین ایمان و کفر،اعلان مظلومیت آن حضرت و ظالم بودن دشمنان است.
8ـ حفظ مذهب حقه شیعه اثنی عشری است که بواسطه آن اسلام حقیقی پایدار است.
9ـ گریستن بر آنحضرت اقتدا به ائمه معصومین(ع) و تمام انبیا و مرسلین و ملائکه مقربین و بندگان صالح خداست که همه بر آنحضرت گریستند.
10ـ کفاره عقوق والدین ظاهری می شود.در روایت است((هر کس نسبت به پدر و مادر ظاهری خود تقصیر نموده،پدر و مادر حقیقی(روحانی)خود را خشنود نماید،که رضا و خشنودی ایشان عقوق والدین ظاهری را تدارک می کند)).
11ـ موجب آمرزش گناهان،رفع قساوت قلب،روشنی دل،سبک شدن بار غم،امید به رحمت خدا و علامت ایمان است.
حضرت صادق(ع) فرمودند:((الحسین عبرة کل مومن))،حسین(ع)سبب اشک هر مومن است.
ثواب و خواص گریه بر سیدالشهداء(ع)
گریستن،گریاندن،جاری شدن سیل اشک یا قطرات آن و یا حتی حال گریه به خود گرفتن، مقتل و مرثیه و شعر خواندن در عزای آن مظلوم،این همه جلوه های غم است که مجالس عزای حسینی را می گرداند و هزاران دل را به کربلا می رساند.احادیث در فضیلت بکاء و تباکی و ابکاء گویای این حقیقت بزرگ است:
ـ کسی که بر مصیبت سیدالشهداء(ع)گریه کند تا اشک بر صورتش جاری شود،خداوند او را در غرفه هایی از بهشت جای دهد که همیشه در آنجا ساکن باشد،روز قیامت با ائمه(ع) در درجه آنها خواهد بود.
ـ هر کس ذکر مصائب ائمه(ع) نماید و گریه کند و بگریاند،چشمش گریان نخواهد بود روزی که چشمها گریان است،اگر چه اشک او به اندازه بال مگسی باشد،خداوند گناهانش را می آمرزد،اگر چه به اندازه کفهای دریا باشد.
ـ جایگاه همیشگی گریه کننده بهشت است،اهل بیت برای گریه کننده بر آنحضرت طلب آمرزش می کنند و گریه بر آنحضرت گناهان بزرگ را محو می کند و خداوند صورت او رابر آتش جهنم حرام می کند.
ـ کسی که تباکی کند و ظاهر خود را مثل کسی که گریه می کند نشان دهد پاداش او بهشت است.
ـ در وقت مرگ گریه کنندگان،ائمه(ع) تشریف می آورند و ملک الموت را به مدارا و مراعات ایشان سفارش می فرمایند،به حدی که ملک الموت از مادر به گریه کننده مهربانتر می شود.
ـ یک قطره از اشک گریه کننده اگر در جهنم بریزد حرارت آتش خاموش می شود.
ـ گریه کننده بر حضرت از آب کوثر می نوشد و از میوه ها و نعم بهشتی بهره مند می شود.
ـ گریه کننده بر حضرت را امام صادق(ع) برادر خود خوانده است.
حضرت زهرا(س) می فرمایند:هرگاه گریه کنندگان بر آن حضرت داخل بهشت شوند،من هم داخل بهشت می شوم.
امام صادق (ع) می فرماید: خدا حیا می کند گریه کننده بر حسین بن علی(ع) را عذاب نماید.
بحار الانوار،ج 44/الخصائص الحسینیه،ص 292 /عیون أخبار الرضا(ع)،ج 1 ،ص 187/ البکاء للحسین(ع)،ص 79
مکیال المکارم،ج2 ،ص 413 / وسائل الشیعه،ج4،ص1
کلمات کلیدی :
[ نظر:() ]
